Reizen van Bangalore naar Mysore

We staan keurig op tijd klaar met de koffers… maar al wat er komt geen chauffeur. Lang verhaal kort… er zijn straten volledig afgesloten omdat er politici langs moeten. En zo duurt het een uur langer voor de chauffeur ons hotel kan bereiken. We hebben vakantie, dus zeggen we…geen stress.

We maken nu kennis met chauffeur Murthy, die de komende 2 weken met ons op pad gaat. Het is een oudere meneer, heel erg vriendelijk en hij praat redelijk Engels. En zoals we later gaan merken, hij zorgt goed voor ons en begrijpt dat we zoveel mogelijk het normale leven in India willen zien. En daar zorgt hij ook voor.

We zijn al anderhalf uur onderweg wanneer we eindelijk de stad Bangalore verlaten. En dan komen we in een wat rustiger deel van het land. De wegen zijn redelijk goed, al wordt er ook buiten de stad veel werk verricht aan de wegen. Hetzelfde geldt voor gebouwen. Het lijkt wel alsof het land een grote bouwput is. En het bouwen van gebouwen…. de bouwstellingen zijn gewoon van hout en het lijkt allemaal zo primitief. Maar goed… er wordt dus veel ontwikkeld.

Op het programma staat het bezoek aan een tempel en het zomerpaleis van Sultan Tipi. Prima om te bezoeken. Maar leuker vinden we de stops onderweg. We stoppen in een klein dorp waar Murthy ons laat zien hoe zijde wordt verbouwd. En hij neemt ons mee naar een lokaal restaurantje waar alleen Indiase mensen hun lunch nuttigen. Hier is geen kaart, iedereen eet hier “Dosa”. De meneer van het restaurant wijst naar de trap; of wij niet boven willen zitten… want dat is met airco. Nee zeggen wij, we eten gewoon hier beneden, tussen voornamelijk alleen maar mannen. Murthy eet mee, zodat hij ons kan uitleggen hoe het werkt. Het zijn allemaal kleine schaaltjes met wat voor ons allemaal op curry lijkt, wat naan-brood en rijst. Met je handen eten. ’t Gaat allemaal snel, daarna in de hoek je handen wassen en betalen. Dat is dan € 1,42 voor ons tweeën. Nou nou… dat is anders wat dan de 80 euro in een chique hotel.

Mysore is een prachtige plaats, brede straten, goed georganiseerd verkeer, het oogt netter en beter ontwikkeld. Verbazingwekkend is wel het verschil tussen de overheidsgebouwen (dat lijken wel grote paleizen) en de huizen en winkeltjes van de burgers. Wij overnachten in een mooi hotel dat vroeger een paleis is geweest.

Dagje Mysore

Vrijdag 28-2; vandaag gaan we naar een grote Hindoe tempel Chamuneswari. Het is er erg druk, allemaal hindoe mensen die bloemen/eten gaan brengen. Aansluitend gaan we naar het paleis van een marahadja. Ongelofelijk wat een pracht en praal. En verder brengen we een bezoek aan verschillende lokale markten. Eerst de groentemarkt. Groot, allemaal zittend op de grond met de groenten om hen. De producten zien er heel goed uit. Maar verder is ook dit weer op een manier die afwijkt van de normen bij ons. Enkele koeien lopen los tussen de stalletjes door en snuffelen wat aan de groeten. De tweede markt is nog groter en grotendeels overdekt, het is groente, bloemen (op allerlei manieren gemaakt tot kransen die men thuis gebruikt of offert of in het haar draagt of gebruikt bij trouwerijen), kruiden, vlees en vis. Je ziet de kippen nog half levend in kooien op elkaar liggend….ook hier, er gelden andere regels dan bij ons.

Murthy zegt… er is hier ook een “Christen Church”, willen jullie dat ook zien. Zeker dat willen we wel. In een voornamelijk hindoeïstisch land is het wel bijzonder om zo’n grote katholieke kerk te zien staan. Groot en bijna ietwat modern gebouwd. Terwijl we naar binnen willen gaan komt er een groep met schoolkinderen aan. Vier bussen vol… ongeveer 220 kinderen…allemaal in blauw uniform. De 8 leraren doen hun best dat allemaal ordelijk te laten verlopen. Het vraagt wat om zoveel kinderen stil in de kerk te laten zitten, ze vervolgens naar de kelder te laten gaan om een crypt-tombe te bekijken en dan weer naar buiten. Buiten voor de kerk moet er een groepsfoto gemaakt worden. Ik vraag aan de leraar “als u er zelf bij op wilt, zal ik dan de foto maken?”. Ja, dat vindt hij heel plezierig. Alle kinderen joelen omdat er een blanke mevrouw een foto gaat maken. Aantal foto’s gemaakt en daarna… we weten niet wat ons overkomt. Al die kinderen rennen op ons af, Hugo wordt omsingeld door een groep en ik ook. Ze vragen van alles, hoe we heten, waar we vandaan komen, hoeveel talen we spreken etc etc. En ze willen ons allemaal een hand geven. We zijn een beetje overdonderd. Als eenmaal alle kinderen weer in de bus zitten, zijn er de leraressen die met ons op de foto willen. We zijn blijkbaar als toerist hier toch wel wat uitzonderlijk. Het is weer een prachtige belevenis.

’s Avonds eten we ook hier in de tuin van het hotel (het voormalige paleis). Aan de tafel naast ons zit een groep jonge mensen met een dame die zwanger is. Ze hebben blijkbaar een soort van baby-shower. Er wordt een taart gebracht. En volop foto’s gemaakt. Ook hier speel ik even fotograaf, zodat ze met hun allen op de foto kunnen. Nou… we moeten toch beslist mee-eten van de baby-cake.

Na aantal vriendelijke gedag-zeggingen gaan we slapen, morgen trekken we weer verder naar Nagarhole National Park. Daar gaan we ook Hugo’s verjaardag vieren.