Eerste dagen in India

Na de mooie werkvakantie vorig jaar in Sri Lanka, besluiten we om dit jaar opnieuw naar Sri Lanka te gaan. Dit keer alleen voor vakantie en we combineren het met een rondreis Zuid-India. Onder het mom van… als we dan toch zo lang vliegen, dan meteen maar goed.

Reizen naar India

We vertrekken zondag 23 februari ’s ochtends op tijd uit Hijken. John brengt ons naar de trein in Beilen. We vliegen vanaf Schiphol, hebben een tussenstop in Dubai en landen op maandag 24 februari rond 8:00 uur lokale tijd op het vliegveld van Bangalore in Zuid India. (het is 4,5 uur later dan in Nederland). Het is een klein vliegveld voor een stad waar 9 miljoen mensen wonen. Het is ietwat ongeorganiseerd, we moeten meerdere keren door poortjes en controles maar uiteindelijk staan we met onze bagage buiten. Een meneer van de reisorganisatie staat ons op te wachten om ons naar het hotel te brengen. We zijn moe en zijn blij als we straks even kunnen slapen en douchen. Maar….. het wordt meteen de kennismaking met de stad Bangalore. Het is zonder overdrijven één grote chaos in het verkeer. Een zesbaansweg waar auto’s, scooters, bussen, vrachtauto’s en tuktuks (die ze hier auto-riksja noemen) kriskras door elkaar, al toeterend vooruit proberen te komen. Het gaat langzaam, heel langzaam! Maar uiteindelijk rijden we door de poort van ons hotel; een prachtig landgoed uit de Engelse tijd. Na ook hier weer allerlei controles (zelfde poortjes en scanapparatuur als op het vliegveld) en een Indiaas onthaal, kruipen we om 12.00 uur eindelijk in ons bed, even een beetje slapen. De rest van de dag is het acclimatiseren, beetje verkennen en afspraken maken voor de volgende dag.

Onze eerste dag in Bangalore

We gaan op bezoek bij het bedrijf van Jan Willems. Jan heeft in Deventer het bedrijf Dutchview, waar applicaties worden ontwikkeld voor gebruik in de bouw. De software wordt gemaakt in India, in een bedrijfsonderdeel dat toehoort aan Dutchview. Jan zegt…. Wil je dat iemand van het bedrijf jullie ophaalt en verder de dag meeneemt. Zeker willen we dat. En zo gaan we deze dag op pad met Kabilesh, een jonge vent die stage loopt bij Dutchview. Als eerste gaan we naar het kantoor. We stappen een keurig kantoor binnen. Een redelijk contrast met buiten, waar het oud en chaotisch is, en bijna overal wel opengebroken straten en gebouwen in aanbouw (of afbouw… soms is het onderscheid niet te maken) te zien zijn. Op het kantoor gaat iedereen meteen staan als we binnenkomen. Zo beleefd. Leuk om tijdje met hen te praten. Kabilesh is zelf een nieuwkomer in Bangalore, maar hij is een goede en gezellige gids voor ons. Hij gaat met ons naar de ISKCON Radha Krishna tempel. Met de taxi gaat de reis daar naar toe te lang duren zegt Kabilesh; we gaan met de metro. En je kunt je het bijna niet voorstellen, een keurig station, goed geregeld, schoon en… rustig! Wat een enorm contrast met het verkeer op straat.

De tempel is een hindoe tempel, het is er erg druk met alleen maar lokale mensen. We doen mee aan het totale hindoe ritueel. En dat begint nogal hilarisch. Ook hier weer veel controle, bagage achterlaten en wat je meeneemt door de scanapparatuur, daarna mannen en vrouwen gescheiden door controlepoorten. Eenmaal door alles heen ontstaat er gedoe, want er is toch iemand die vindt dat er teveel van mijn benen zichtbaar is (ik heb een ¾ broek aan). Ik zeg dat ik in de afgeleverde rugzak wel iets heb wat kan dienen als lange rok. Neee….ik moet met een mevrouw een kleedhok in. Daar begint ze aan mijn broekspijpen te trekken…alsof die daardoor langer worden. Het volgende wat ze probeert betekent dat ik de broek lager moet dragen. Ze begint boven bij mijn buik aan de broek te sjorren. Maar ja… helaas… dat lukt niet. Buik te dik…broek wil niet zakken. Na veel gedoe….nou dan mag ik toch maar doorlopen.

Het ritueel is complex, gelukkig is Kabilesh bij ons. Met de voeten door een waterbak, dan rondjes om heiligen heen, hindoe mensen offeren van alles (bloemen, eten), vervolgens iets met vuur en langs je gezicht houden. Nou teveel om allemaal uit te schrijven. Opvallend is dat je aan het eind verschillende bakjes met eten krijgt. We nemen het niet. Maar de opzet is dus dat er ook goed gezorgd wordt voor de gelovigen die naar de tempel gaan.

We sluiten af met een gezamenlijke lunch. Kabilesh neemt ons mee naar een grote moderne shoppingmall waar we eten in een restaurantje dat iets wegheeft van een KFC. We begrijpen dat hij denkt dat we het liefst Amerikaans eten. Voor nu is het even prima. We gaan samen in een tuktuk terug naar het hotel. Daar nemen we afscheid van Kabilesh. Het was een leuke eerste dag.

Start rondreis in Bangalore

Woensdag start onze rondreis met een ochtend wandeling in een middenklasse wijk van Bangalore. Een Indiase mevrouw is onze gids. Indrukwekkend wat we zien; hoe mensen hier leven en werken. Dit zijn mensen die een goed leven hebben, vertelt ze. Maar in onze ogen lijkt het zo armoedig. Het zijn voornamelijk kleine ondernemers die een winkeltje hebben en daarbij wonen, of men verkoopt bloemen of groenten afkomstig van boeren uit de buurt. Alles is aan elkaar vast of bovenop elkaar gebouwd. Bij de tempel zien we een piep klein stukje grond met een hek erom, daarin staan een aantal koeien. Ik vraag… is dit van een kleine boer die deze koeien heeft. Nee, deze zijn speciaal voor de tempel…zodat er melk geofferd kan worden aan de tempel. ’s Ochtends heel vroeg worden de koeien even uitgelaten op de straat, tussen al dat verkeer. Voor ons allemaal bijna niet voor te stellen.

Het is fijn om een ochtend met haar op te trekken. Ze vertelt veel over het leven hier. Veel Indiase mensen vinden Bangalore overbevolkt. Ze noemen het de “Silicon Valley” van India vanwege de grote hoeveelheid IT bedrijven die zich hier vestigen. Het is te vol, zegt ze. Woonruimte is een probleem en ook het verkeer. Verder vertelt ze over het hindoeïsme en over het standaard leven van de middenklasse. Zo maar een greep uit hetgeen ze vertelt: ’s morgens opstaan met zonsopkomst, 1 of 2 per dag naar de tempel, huwelijken worden gearrangeerd waarbij rekening gehouden wordt met de sterren (astrologie) van de bruid en bruidegom (ze moeten bij elkaar passen conform de sterren….anders zal het geen goed huwelijk worden), onderwijs en gezondheidszorg is gratis, maar in de lage klasse gaat nog steeds niet iedereen naar school en er is nog steeds ongeletterdheid bij een redelijke groep van deze bevolking, men krijgt alleen pensioengeld als men voor de overheid heeft gewerkt, alle andere oudere mensen worden door hun kinderen verzorgd. Ze vertelt ook dat de jongere mensen minder strikt omgaan met de gebruiken.

Eigenlijk kun je zeggen, lopen ze zo’n 75 jaar achter ons aan. Want ook hier zal de modernisering, ontkerkelijking, verandering in relaties etc etc vorm gaan krijgen, vertelt ze. Aan alles is wel duidelijk… dat men blij is dat men onafhankelijk is van Engeland. Maar er is nog zoveel wat aan de Engelse tijd herinnert zoals Horseracing, Cricket, Koloniale gebouwen en uiteraard Engels als 1^e, soms 2^e taal voor iedereen in India.

’s Middags gaan we nog naar de botanische tuinen. We zien alleen Indiase mensen die hier een bezoekje brengen. Het is ook duidelijk een rustpunt in die immens drukke stad. Opmerkelijk is dat het allemaal niet zo goed onderhouden wordt. Het is wellicht een typisch Engels iets van vroeger (in Engelse tijd aangelegd). Voor Indiase mensen heeft het wellicht ook andere betekenis.

Als we terugkomen bij het hotel is er wat tumult…. allemaal politieauto’s… Er zijn blijkbaar belangrijke politici in het hotel. En die hebben voorrang op alles…zoals we ook later nog gaan merken. Hun auto’s zijn herkenbaar aan een soort van zwaard voor op de motorkap. Geen politie die er aan denkt om hen aan te houden… laten we ons vertellen.

We eten ’s avonds weer heerlijk in de tuin van het hotel. Het is een mooi landgoed, een oase van rust in de drukke stad. Een koloniaal gebouw, ooit neergezet door de Engelsen. Maar na 2 avondjes wordt ons wel duidelijk dat een flesje wijn bij het eten hier verre van normaal is….. we betalen meer voor de wijn dan voor het eten. Een flesje witte wijn, lokaal geproduceerd in India kost zo rond de 45/50 euro. Dus…. het zal de komende tijd wat meer water drinken worden.

We hebben de koffers weer ingepakt… morgen vertrekken we naar de volgende plek, Mysore.