Vrijdag 15 feb – Dinsdag 19 feb

Zoals we vorige keer geloof ik al verteld hebben, hebben we een heel lang weekend. Dinsdag is het een nationale feestdag, namelijk Full Moon Poya Day, een boeddhistisch dag. We hebben afgelopen vrijdag, wat een sportdag van Projects Abroad was, toch gewerkt (sportdag hoefde voor ons niet). En daar voor in de plaats de maandag vrij genomen.

We hebben een groot luxe hotel aan zee geboekt, zo’n 25 km ten noorden van ons huis. We stappen met 3 kleine rugzakken, voornamelijk vol met vuile was, in de tuktuk. Na de drukke enerverende week, met een warm en plakkerig lichaam, lopen we even later de grote koele hal van het hotel binnen. Ohhh wat voelt dat even heerlijk, ook al is dat in ons hoofd best raar. Het zijn twee zulke verschillende werelden. De wereld buiten de poort van de luxe resorts en de wereld binnen die poort. We zijn enorm blij dat we een tijd verblijven in de wereld buiten de poorten van dit soort resorts, maar eerlijk is eerlijk….we moeten wel telkens even kunnen opladen in dit soort hotels. Als eerste een heerlijk bad en we boenen onze voeten schoon. In ons huis, op school, eigenlijk bijna overal (muv ziekenhuis) moet je namelijk op blote voeten lopen, dus na een week is enig boenwerk wel weer nodig.

Deze keer is het extra fijn, vooral mijn (Geesje) lijf begint wat te protesteren op het andere klimaat en andere voedsel. Zeg maar… wat tropen-gedoe. In het hotel kiezen we voor veel fruit en groente, wat extra zout en we zorgen dat we veel bewegen (iets wat we door de week te weinig doen, door de hitte en geen verkoeling thuis).

We maken nu dagelijks lange strandwandelingen. Omdat we ’s morgens al vroeg wakker zijn, gaan we ook al vroeg naar het strand. Het is dan nog niet extreem warm. En opnieuw is het adembenemend. We zijn weer zo goed als de enigen die er lopen….m.u.v. de vissers die aan het werk zijn. Heerlijk met de voeten in het bijna warme water van de Indische oceaan. Wat een puur mooi land.

Er is 1 ding dat we echt even moeten proberen te regelen voor we weer aan de nieuwe werkweek beginnen, zegt Hugo. Hij heeft USB-sticks en DVD-R’s nodig de komende week op school. Hij had ergens op internet een computerwinkel Comet gevonden, dat dicht bij ons hotel zit. Vol goede moed gaan we op pad. De wandeling gaat deels langs de spoorlijn en deels langs de kustweg die van Colombo naar het zuiden gaat. Eerst rechtstreeks naar Comet. En ja, het bestaat echt. Aan de andere kant van de weg staat een oud gebouw (zoals bijna alle gebouwen), we kunnen met een buitentrap naar een 1^e verdieping en daar is het winkeltje. Heel klein….maar Hugo kan er zowaar 2 USB sticks krijgen en hij koopt de laatste 7 DVD-R’s. Gelukkig was er een andere klant die hielp met vertalen. De man in de winkel kon zelf slecht Engels. Het is zo grappig, als je eraan komt denk je… hier is vast niet te krijgen wat we zoeken, maar elke keer worden we dan aangenaam verrast.

Daarna gaan we wat verder rondkijken langs deze kustweg. Mooi, we zien van allerlei kleine winkeltjes met van alles en nog wat te koop, maar ook grote nette koele supermarkten, garages (en zien dat diesel hier 60 cent per liter kost), en we komen zelfs met iemand aan de praat die oude auto’s opknapt.

Dinsdag, de Poya dag…. Vandaag zijn de vissers erg druk. Er wordt met man en macht een groot net uit zee getrokken. Uiteindelijk ligt er een redelijk handeltje kleine vis op het strand. Wat een hard werken. En na dat harde werken, wat zien we…de meeste van de mannen pakken daarna een klein soort zakdoekje uit hun broekzak, halen er blaadjes en nog iets uit, en beginnen daarop te kauwen. Dat is een soort van drugs, het geeft hele rode tanden, maar blijkbaar ook een licht high gevoel. Ja, zo heeft iedereen zijn manier om even bij te komen van hard werken. We dachten nog wel even….maar ’t is Poya dag vandaag, de dag waarop er geen alcohol geschonken mag worden in het hele land. We kregen namelijk keurig een brief op onze kamer gebracht, waarop dat stond, dat het de wet was en dat het hotel zich daar aan te houden had. Maar deze drugs mogen blijkbaar wel…

Inmiddels hebben we de spullen weer ingepakt, we blijven nog even lekker aan het zwembad tot einde middag. En dan op naar de laatste werkweek. Hugo heeft maar 3 werkdagen….en denkt dat hij tijd te kort komt. Voor mij gaan het een reeks verschillende dagen worden met als laatste dag op zaterdag een medical camp landinwaarts. Hoe dat allemaal verloopt vertellen we dan de volgende keer weer.

Liefs Hugo en Geesje